PROCES ADAPTACJI

Adaptacja to bardzo trudny czas dla dziecka, rodziców i opiekunek. Pierwsze dni w żłobku wywołują duży stres u dzieci, ponieważ znalazły się w nowym miejscu, z dużą ilością maluszków i z nieznajomymi paniami. Powierzenie dziecka pod opiekę innych osób to nie lada wyzwanie, również dla rodziców. Często ta pierwsza tak długa rozłąka z dzieckiem wywołuje strach o jego bezpieczeństwo. Opiekunki przeżywają to równie mocno. Muszą sprawić aby dziecko zaakceptowało nowe środowisko i chętnie do niego wracało oraz zadbać o komfort psychiczny rodzica.

Aby ułatwić czas adaptacji zachęcamy do zapoznania się z kilkoma zasadami.

1. Zapoznajemy dziecko z placówką. Rodzic z entuzjazmem opowiada dziecku co znajduje się w żłobku i pokazuje sale i zabawki. Zapoznaje dziecko z opiekunką i pozostaje w sali z dzieckiem pozwalając mu na swobodną zabawę. Rodzic ma być w tle, niekoniecznie bawić się z dzieckiem. Wszystko trwa około godziny. Dziecko nie zdąży się zmęczyć i zniechęcić, będzie miało niedosyt i chętnie wróci w to miejsce.
2. Budujemy pozytywne wrażenie o placówce. Unikamy negatywnych zwrotów! „Nie bój się, tam nie jest tak strasznie!’, „Wiem że nie chcesz, ale musisz iść do żłobka!”. Takie słowa i pełna żalu mina rodzica nie zachęcają dziecka do pójścia do żłobka a tylko wywołują płacz. Używamy pozytywnych zwrotów „ W żłobku jest tyyyyleee zabawek, dzieci i miłych cioć, na pewno będziesz się świetnie bawić!”
3. Stopniowo wydłużamy czas pobytu w placówce. Najlepszym rozwiązaniem jest stopniowy proces wydłużania pobytu, trwający około dwóch tygodni. Pierwsze dwa dni z rodzicem po godzinie. Kolejne trzy dni dziecko samo pozostaje w żłobku 2-3 godziny.
4. Informujemy dziecko kiedy po nie przychodzimy.
5. Zachowujemy się pewnie. Emocje rodzica = emocje dziecka.
6. Nie przeciągamy pożegnań. Przebieramy dziecko, dajemy buziaka i mówimy, że przyjdziemy po nie po obiadku.

Czego nie należy robić?

Niektóre zachowania rodzica, choć wynikające z dobrej woli, mogą zaburzyć a nawet zniszczyć proces adaptacji. Rodzicu:

• Nie płacz. Dajesz dziecku do zrozumienia że dzieje się coś naprawdę złego.
• Nie znikaj bez pożegnania. Dziecko może poczuć się porzucone!
• Nie ulegaj, gdy dziecko płacze. Jeśli powiesz „No dobrze, masz dziś gorszy dzień, wracamy” – gwarantujemy, że malec będzie płakał zawsze i to bardzo długo, bo będzie wiedział, że jest inne wyjście.
• Nie zaglądaj do sali po pożegnaniu. W ten sposób prawdopodobnie wywołasz płacz u swojego dziecka. Inne dzieci na widok obcej osoby również mogą się przestraszyć i popłakać.
• Nie kłam („będę w szatni”, „wychodzę tylko na chwilkę”). Dziecko przestanie ci ufać i wszystko stanie się jeszcze trudniejsze.
• Nie zawstydzaj i nie porównuj. To jest twoje dziecko, które jest wyjątkowe. Nie porównuj do innych dzieci nie poczuje się przez to zmobilizowane, ale raczej upokorzone. Nie mów też „Taka duża dziewczynka, a płacze” i nie pozwalaj innym na zawstydzanie twojego dziecka!